در شرایطی که رقابت جهانی صنعت فولاد بر پایه فناوری، سرمایه و حکمرانی اقتصادی بازتعریف شده است، بهادر احرامیان، عضو هیئت مدیره انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران، با هشدار نسبت به پایان دوران مزیت‌های سنتی، تأکید کرد که اتکا به گاز و سنگ‌آهن دیگر مزیتی برای ایران محسوب نمی‌شود. وی در سومین سمینار تحلیلی اندیشکده فولاد و صنایع معدنی، گفت: مزیت رقابتی امروز در سیاست‌گذاری هوشمند، بهره‌وری مدیریتی و دسترسی به سرمایه ارزان نهفته است.
به گزارش نبض صنعت، احرامیان با اشاره به چالش‌های سیاست گذاری در صنعت فولاد، تصریح کرد که درک نادرست از مزیت‌های انرژی و منابع اولیه، موجب شکل‌گیری سیاست‌های ناکارآمد شده و جایگاه ایران در زنجیره جهانی فولاد را تهدید می‌کند. او افزود: اطمینان کاذب به مزیت انرژی، ما را از بازنگری در مدل رقابت و تصمیم‌گیری بازداشته است.
وی با مرور نظریه مزیت نسبی، یادآور شد که برتری در بازار جهانی زمانی حاصل می‌شود که هزینه فرصت تولید یک کالا نسبت به رقبا پایین‌تر باشد. احرامیان تأکید کرد که کشورهای موفق در صادرات فولاد الزاماً از منابع اولیه برخوردار نیستند، بلکه با تکیه بر سیاست‌های مالی، مدیریتی و زیرساختی توانسته‌اند جایگاه خود را تثبیت کنند.
آسیب‌شناسی مزیت رقابتی صنعت فولاد ایران در صادرات
احرامیان با بررسی ده کشور برتر صادرکننده فولاد، از جمله چین، ژاپن، کره جنوبی، اتحادیه اروپا، روسیه، ترکیه و ایران، گفت: تنها دو کشور از میان ده صادرکننده اصلی فولاد، دسترسی مستقیم به مواد اولیه دارند. این یعنی انرژی و منابع خام، شرط کافی برای موفقیت نیستند.
او افزود: در زمینه انرژی، ایران برخلاف تصور عمومی، هزینه‌های بالاتری نسبت به برخی رقبا دارد. در حوزه نیروی انسانی نیز، با وجود تجربه تولید، هزینه‌های عملیاتی به‌تدریج افزایش یافته و مزیت نسبی را تضعیف کرده است.
احرامیان همچنین به باور اشتباه درباره انتقال صنایع آلاینده به کشورهای در حال توسعه اشاره کرد و گفت: تنها یکی از ده کشور اصلی صادرکننده فولاد دارای محدودیت‌های سختگیرانه زیست‌محیطی است. بنابراین، این عامل نیز نمی‌تواند مبنای سیاست‌گذاری باشد.
ضعف سیاست‌گذاری و فقدان مزیت رقابتی پایدار
عضو هیئت‌مدیره انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران با تأکید بر ضرورت بازنگری در سیاست‌گذاری، تصریح کرد: انرژی ارزان، مواد اولیه و حتی نیروی انسانی دیگر مزیت مطلق برای ایران نیستند. سیاست‌گذاری بر پایه این فرضیات، مانع از تثبیت جایگاه ایران در میان ده کشور نخست صادرکننده فولاد شده است.
وی افزود: کشورهای موفق در این صنعت، علاوه بر بازار مصرف داخلی بزرگ، به منابع مالی ارزان و دسترسی گسترده به بازارهای جهانی مجهز هستند. نرخ تأمین مالی در این کشورها بین چهار تا هفت درصد است، در حالی که در ایران این نرخ بسیار بالاتر است.
احرامیان در پایان سخنان خود تأکید کرد: مهارت مدیریتی، فناوری و دسترسی به منابع مالی بین‌المللی، مؤلفه‌های اصلی مزیت رقابتی در صنعت فولاد هستند. بدون اصلاح ساختار تصمیم‌گیری و بازنگری در مدل رقابت، ایران جایگاه خود در زنجیره جهانی فولاد را از دست خواهد داد.
انتهای پیام
