صنعت خودروی کشور در حالی خود را برای تمرکز بیشتر بر تولید خودروهای هیبریدی آماده می کند که تحقق این امر نیازمند برنامه ریزی دقیق برای خروج خودروهای فرسوده و حمایت جدی دولت است تا علاوه بر کاهش مصرف سوخت های فسیلی در کشور شاهد به روزآوری تولیدات صنعت خودروسازی و افزایش رضایت مندی مشتریان نیز باشیم.
به گزارش خبرنگار پایگاه خبری نبض صنعت، بحران زیستمحیطی و نگرانیهای مربوط به تغییرات اقلیمی، طی دهههای اخیر توجه جهانی را به سمت استفاده از فناوریهای پاک و کاهش وابستگی به سوختهای فسیلی جلب کرده است.
یکی از راهکارهای موثر در این زمینه، توسعه و ترویج خودروهای هیبریدی است که میتوانند نقش مهمی در کاهش مصرف سوختهای فسیلی ایفا کنند. هرچند بهکارگیری خودروهای هیبریدی غیرپلاگین در کشور اثر قابل توجهی بر کاهش مصرف سوختهای فسیلی دارد اما استفاده از این فناوری با چالش هایی همراه بوده که رفع آن نیازمند توجه دولت و حمایت از خودروسازان فعال در این بخش است.
اثرات مثبت خودروهای هیبریدی بر مصرف سوخت
خودروهای هیبریدی، خودروهایی هستند که از ترکیب دو منبع انرژی و موتور بنزینی یا دیزلی و موتور الکتریکی برای حرکت استفاده میکنند. نوع غیرپلاگین این خودروها، باتریهایی دارند که از طریق سیستم داخلی خودرو شارژ میشوند و نیاز به اتصال خارجی برای شارژ ندارند.
این نوع خودروها نسبت به خودروهای بنزینی معمولی مزایای قابل توجهی دارند، از جمله بهرهوری بالاتر، انتشار کمتر آلایندهها و مصرف سوخت پایینتر.
مطالعات نشان داده است که خودروهای هیبریدی غیرپلاگین میتوانند حدود 25 تا 30 درصد کاهش در مصرف سوخت نسبت به نمونههای بنزینی مشابه داشته باشند.
این کاهش ناشی از بهرهوری بهتر موتور الکتریکی، سیستم مدیریت هوشمند انرژی و قابلیت حرکت در حالت برقی کممصرف است. چنین صرفهجوییهایی نه تنها هزینههای خانوارها را کاهش میدهد بلکه فشار بر منابع نفتی کشور را نیز کم میکند.
در حال حاضر، کشور دارای ناوگان حدود 35 میلیون دستگاه خودروی بنزینی است که بخش عمده آن شامل خودروهای فرسوده و پرمصرف است. این ناوگان بزرگ، عامل اصلی مصرف بالای سوخت و آلودگی هوا محسوب میشود. با توجه به تعداد زیاد وسایل نقلیه موجود، هرگونه تغییر اساسی نیازمند برنامهریزی بلندمدت و سیاستهای جامع است.
برنامه بزرگترین خودروساز کشور برای تولید خودروهای هیبریدی
پیرمحمدی، مدیرعامل ایران خودرو در این مورد با اشاره به ناترازی انرژی و آلودگی هوا، تولید خودروی هیبریدی را یکی از الزامات عنوان کرده و از جدی بودن برنامهریزی برای آن خبر داده است.
وی به همکاریهای بینالمللی در حوزه انتقال تکنولوژی، افزایش داخلیسازی (بیش از ۲۰ درصد) و طراحی موتور و گیربکسهای جدید برای تولید در بازه هفتساله آینده اشاره کرده و می گوید: برنامه تولید گیربکس خودروهای هیبریدی نهایی شده و با همکاری شرکای خارجی در حال اجراست.
پیرمحمدی اوایل امسال گفته بود: در مورد موتور نیز در حال نهاییسازی طراحی و تولید داخلی هستیم تا آن را به مزیتی برای محصولات تبدیل کنیم.
در عین حال، پروژه طراحی و توسعه گیربکس هیبریدی پیشرفته(DHT) ایران خودرو از بهمن ۱۴۰۳ و همزمان با آغاز دوره جدید مدیریت بخش خصوصی در این شرکت کلید خورد و طبق برنامهریزیهای انجامشده، این پروژه ملی در تیر ماه ۱۴۰۵ وارد فاز تولید انبوه خواهد شد.
مهدی پازوکی، معاون تحقیقات، طراحی و تکوین محصول ایرانخودرو در این مورد می گوید: سامانه هیبرید در این خودرو دارای توان ۱۵۰ کیلووات (۲۰۰ اسب بخار) و گشتاور ۳۰۰ نیوتنمتر در حالت موازی است که برای یک خودرو سدان قابلیت رانندگی بسیار جذابی را ایجاد میکند.
به گفته وی، در فاز نخست، گیربکس DHT روی محصول تارا هیبریدی با موتور TU۵ NA بهروزرسانیشده و مبتنی بر چرخه اتکینسون نصب خواهد شد. تیراژ اولیه تولید این خودرو شش هزار دستگاه خواهد بود که در سال ۱۴۰۶ به ۳۰ هزار دستگاه در سال افزایش مییابد.
وی می گوید: باتری مورد استفاده در تارا هیبریدی ظرفیت ۱.۸ کیلوواتساعت دارد و مصرف سوخت آن به ۴.۸ لیتر در هر ۱۰۰ کیلومتر کاهش یافته است که نسبت به مدل بنزینی تارا، کاهش مصرفی معادل ۳۵ درصد را نشان میدهد.
پیش نیازهای گسترش عرضه خودروهای هیبرید
با وجود مزایای قابل توجه، عرضه محدود خودروهای هیبریدی غیرپلاگین نمیتواند به تنهایی منجر به کاهش سریع مصرف سوخت شود. دلیل اصلی این امر تعداد محدود نمونهها، قیمت بالا نسبت به خودروهای بنزینی معمول و نبود زیرساخت مناسب برای پشتیبانی گسترده است.
برای تحقق اثرات مثبت مورد انتظار، لازم است دولت سیاستهایی مانند یارانه خرید خودروهای هیبریدی، تسهیلات مالی ویژه، معافیتهای مالیاتی و توسعه زیرساختهای شارژ را اجرا کند.
همچنین باید برنامهای منسجم برای اسقاط وسایل نقلیه فرسوده تدوین شود تا جایگزینی آنها با نمونههای پاکتر اتفاق بیفتد. چرا که یکی از راهکارهای موثر برای کاهش مصرف سوخت و آلودگی هوا، اسقاط گسترده وسایل نقلیه قدیمی و پرمصرف است که غالباً عمر مفید خود را سپری کرده و علاوه بر آلایندگی محیط زیست، هزینه نگهداری بالایی را نیز به مالکان خود تحمیل می کنند.
گزارش از نرگس نیک ضمیر
انتهای پیام